1983 – Gołuń

W roku 1983 BAZUNA odbywała się pod znakiem “13″ i czarnego kota, który zagościł na wszystkich wydawnictwach imprezy: plakacie, śpiewnikach, zaproszeniu, proporczyku i znaczkach.

W porównaniu z rokiem ubiegłym w ekipie realizującej Przegląd nastąpiło kilka zmian. Kierownikiem został Michał Wasiluk a Małgorzata Zysnarska powróciła do programu. Drugim kierownikiem technicznym został Tomasz Stolarski, szefem biura – Roman Nadolski. Ośrodek “Budowlani” w Gołuniu tak przypadł wszystkim do gustu, że postanowiono spotkać się w nim jeszcze raz. Ustalono jedynie wiosenny termin, przypadający na dni 20-22.05.1983 r.

Od razu po zakończeniu BAZUNY’82 rozpoczęto przygotowania do edycji kolejnej. Bogato tym razem prezentowały się wydawnictwa reklamowe. Zaplecze techniczne wzbogaciło się o rozdzielnię elektryczną (na razie tymczasowej konstrukcji) i system telewizji przemysłowej wewnątrz ośrodka; serwis porządkowy miał do swej dyspozycji radiotelefony. Na czas koncertu nocnego uruchomiono kuchnię; po raz pierwszy widzowie po zakończeniu imprezy mogli wrócić do Trójmiasta specjalnym pociągiem.

W dobie kryzysu wszystko było na kartki, z BAZUNĄ’83 nie mogło więc być inaczej (patrz: karnet). Szkoda tylko, że zabrakło kartek na dobre piosenki. Przewodniczący Jury, Stanisław Wawrykiewicz, ocenił Przegląd zwięźle: “Poziom mierny, teksty prymitywne, piosenki podobne do siebie.”. Bardzo mało było nowych piosenek – trzeba jednak przyznać, że od poprzedniej BAZUNY (podobnie, jak w roku 1977) upłynęło niewiele czasu.

Obniżenie poziomu występów, “smęcenie” wykonawców i kilka potknięć organizatorów zaważyło o niepochlebnych ocenach BAZUNY’83. Czyżby dała o sobie znać feralna “trzynastka”?

Rajdową Piosenką Roku 1983 został utwór “Dookoła mgła” do słów Edwarda Stachury, wykonywany przez grupę SBZ z gdańskiego Klubu Piosenki STAJNIA; za najlepszego wykonawcę uznano zaś grupę BEZ IDOLA (Polska Północna). W koncertach nocnych wystąpili m.in. Olek Grotowski, nieżyjący już Jacek Zwoźniak oraz Piotr Bakal z Lucjanem Wesołowskim. Widzów było nieco więcej, niż jesienią 1982 r. – ich liczba przekraczała 1000.